دخترم،بهترین همدم من

چه زیباست، در اوج تنهایی دست انسانی راگرفتن به بهانه اینکه نگذاریم تنها بماند. چه زیباست،در اوج ناامیدی انسانی راهمراهی کردن، به بهانه امیدوار کردن او. وچه نامردانه است،انسانی را به دنبال خود کشیدن، عاشق کردن ودر اوج تنهاییش ، رهایش کردن وگقتن اینکه دیگر تورا نمیخواهم ...   همواره با خود تکرار میکنم امیدی هست ؛ چون خدایی هست . . .   ...